پروژه ادبیات 3

بخشی از متن:
ژوزه ساراماگو در ۱۶ نوامبر ۱۹۲۲ و در دهکده‌ای کوچک در شمال لیسبون در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد. در سال ۱۹۹۸ میلادی رمان وی با عنوان کوری برنده جایزه نوبل شده است.
« کوری» یک رمان خاص است، یک اثر تمثیلی ، بیرون از حصار زمان و مکان، یک رمان معترضانه اجتماعی، سیاسی که آشفتگی واجتماع و انسانهای سر در گم را در دایره افکار خویش و مناسبات اجتماعی تصویر می‌کند.
ساراماگو تأکید بر این حقیقت دارد که اعمال انسانی در « موقعیت» معنا می‌شود و ملاک مطلقی برای قضاوت وجود ندارد، زیرا موقعیت انسان ثابت نیست و در تحول دائمی است. در یک کلام ساده، دغدغه عمده ذهن ساراماگو در این رمان فلسفی مسئله سرگشتگی انسان معاصر یا « انسان در موقعیت» است که از خلال ابعاد و لایه های مختلف و واکنشهای انان بررسی می شود.
کوری مورد نظر ساراماگو کوری معنوی است . سازماندهی و قانونمندی و رفتار عاقلانه خود به نوعی آغاز بینایی است . ساراماگو کلام پیچیده و چند پهلویش را در دهان تک تک شخصیت های کتاب و مخصوصا در پایان در دهان زن دکتر گذاشته است.
ساراماگو در « کوری » تعهد و باور عمیق خود را به عدالت اجتماعی ، احترام به خرد و عقل سلیم همراه با تزکیه روح و جسم که تنها راه ضمانت پایدار ماندن هر جامعه ای است درقالب یک رمان هنرمندانه و شگفت انگیز به ما ارمغان می دهد.

بخشی از متن:

بخشی از مقدمه:
در میان بیشتر ملت ها، بزرگان، شاعران و نویسندگانی هستند که فرهنگ و روح انسانی را عزّت و عظمت می بخشند . مانند گوته آلمانی، هومر یونانی، شکسپیر انگلیسی و … .
در میان ایرانیان چنین کسانی کم نیستند. شاعران نامدار و جاودانی به سان فردوسی، مولوی، سعدی، حافظ، سنایی ، نظامی و … که روح انسانی و فرهنگ را تعالی بخشیده اند و با کمال گرایی خود همه ی انسان ها را به خوبی ، زیبایی، عزّت، عظمت و پرهیز از هرگونه بدی، دعوت کرده اند و با آثارگران قدری که از خود به یادگار گذاشته اند ، موجب فخر ما ایرانیان شده اند و ما به آنها غرور می ورزیم. و این ارمغان بزرگ آنها برای ماست. اما اینجا سخن از سعدی است که آوازه ی او جهان شمول است و مرزهای ایران را شکسته و گستره ی جهانی را در بر گرفته و خود را نه تنها در تاریخ ادب ایرا ن بلکه در ادب جهان جاودان ساخته است.
به جرأت می توان گفت که هیچ یک از شاعران و نویسندگان به اندازه ی سعدی در زبان و ادب پارسی بر زبان ، فرهنگ ، شیوه ی بیان و تحریر پارسی زبانان حاکم نبوده است و هنوز این حکومت و نفوذ ادبی در نوشتار و گفتار مردم باقی است و این نفوذ مرهون اندیشه و مفاهیم و استواری کلام و سادگی و روانی سخن سعدی به ویژه در زمینه ی پند و اندرزهایی اخلاقی در نظم و نثر اوست . می توان گفت سعدی در سراسر قلمرو سخن پارسی یکتا و بی نظیر است . سخنان سعدی که بیشتر آنها حاوی یک آموزه ی اخلاقی است به شیوه ی سهل ممتنع به کمال رسیده است.

این پایان نامه که به شیوه های پند و اندرز در آثار سعدی پرداخته است به صورت پنج فصل تنظیم و گردآوری شده است :
فصل اول :که شامل مقدمه و ضرورت و اهمیت تحقیق و همچنین پیشینه و بیان مسئله می باشد.
فصل دوم : به عنوان شرح احوال سعدی تنظیم شده است که شامل مختصری از احوال و زندگی سعدی، ولادت، سفر ها و تاریخ وفات و همچنین سبک و شیوه ی گفتار سعدی می شود.
فصل سوم: با عنوان گفتاری درباره پندواندرز، ضمن تعریف پندو اندرز به بیان وتوضیح پندواندرز در ادب پارسی و همچنین آثار شیخ اجل پرداخته ایم.
فصل چهارم : شامل شیوه های پند و اندرز در آثار سعــدی است، به شگردها و شیوه هـایی پرداخته ایم که شیخ برای بیان نکات اخلاقی خود از آن بهـره برده و مخاطب را نصیحت نموده است.
فصل پنجم : به عنوان نتیجه گیری، به ذکر نتایجی پرداخته ایم که بعد از این پژوهش به دست آمده است.